1 Μαΐ 2008

Αν είχα καρδιά, μπορεί και να δάκρυζα

Μιλούσα με τον φίλο μου τον Διάσελο στο τηλέφωνο σχετικά με τις νέες προκλήσεις της παγκόσμιας αγοράς και της ανάπτυξης διακυβερνητικών συνεργασιών στο πλαίσιο της κατασκεύης του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, όταν του πρότεινα και ένα γιαπωνέζικο προϊόν, τους Anoice. Εδώ βάζω ένα ηχητικό δείγμα (θέλει λίγο υπομονή η ακρόαση, το κομμάτι διαρκεί περισσότερο από επτά λεπτά, αλλά αξίζει τον κόπο).

3 σχόλια:

demetrat είπε...

Εγώ πάνωμ τάκουσα, και καλό μήνα.
Τι να σε πω, εδώ μέσα στον ήλιο και τα τριαντάφυλλα, άμα θελησω ποτέ να πάω σάλλο γαλαξία, θα την κάνω με τιμόθεο.Με αυτοκτονεί καλύτερα.
δ

ΠανωςΚ είπε...

Ναι αλλά ετούτοι προσφέρουν δώρο τα ξυραφάκια...

demetrat είπε...

ααααα τότε αλλάζει,σαφώς υπερέχει η αυτοκρατορία του πάθους.
δ