23 Νοε 2008

Basteln

Σε μια νεροκολοκύθα-αστρολάβο είδα το μέλλον, την καταστροφή του σύμπαντος κόσμου, τον Τομκρούζ, μέσα στις φλόγες της κολάσεως, ειδικό μισθοφόρο σε σπέσιαλ αποστολή, να σώζει το κορίτσι απ’ τους βασανιστές. Μα πάνω απ’ όλα είδα το χορό λίμπο να έχει γίνει ολυμπιακό άθλημα. Είδα το Basteln. Επαναλαμβάνω: είδα το Basteln. Και το λίμπο είχε γίνει ολυμπιακό άθλημα.


Στα σκοτεινότερα μπουντρούμια ενός μοναστηριού φτιαγμένου από εργόχειρα προσφύγων γιαγιάδων, όπου αναχωρούσαν όλοι όσοι μια ζωή κάνουν τους Κινέζους, κρατούσαν το κορίτσι αλυσοδεμένο. Και ούτε τα χειρότερα κινεζικά βασανιστήρια δεν ήταν αρκετά για να αναγκάσουν το κορίτσι να αποκαλύψει όσα ήξερε, τη συνταγή της πιο καυτερής μαγικής μουστάρδας. «Μίλα μωρή», της λέγανε οι βασανιστές της, «Basteln», τους έλεγε αυτή, «δες την πουτάνα, μας βρίζει κι από πάνω», και συνέχιζαν να βασανίζουν το κορίτσι με εθελοντές της Γκρινπίς και της Αμνιστι Ιντερνάσιοναλ που παραφυλάνε τον ανύποπτο περιπατητή στην Πλατεία Αριστοτέλους.


«Ρε ΠάνωΚ, τι θες να κάνουμε με δαύτην;», με ρώτησε ο αρχιβασανιστής, ένα αρχίδι του κερατά, «δεν ξέρω ακόμη, όλο γράφω και σβήνω. Μέχρι να αποφασίσω, συνεχίστε σαδιστικά και ξύσ’ τα αρχίδια σου με το γκασμά», απάντησα σαν αναποφάσιστος σε προεκλογικό γκάλοπ (κι αμέσως εκτέλεσε την εντολή μου, με οδυνηρά και καταστροφικά για την αναπαραγωγική του ικανότητα αποτελέσματα). Και δώστου να βασανίζουν το κορίτσι με συνεχείς δημόσιες αναγνώσεις των εφηβικών ποιημάτων μου για την Επανάσταση, με μουσική υπόκρουση τον «Ηλιο τον πράσινο τον ήλιο που ανατέλλει». Στους τοίχους του κελιού 14.656 flat οθόνες έκαναν ζουμ στον Γιάννη Πρετεντέρη να χασκογελά σαρδόνια στο πλευρό του Ευριπίδη Στυλιανίδη. «Oh, no, that is a killer combination», έκανε practice στα αγγλικά της το κορίτσι, που είχε φοιτήσει στις καλόγριες, «τι κομπινεζόν, και τι σουτιέν, μωρή», τη χαστούκισε ο επιπεδαπέδιος βασανιστής της, «όχι βρε μπουχέσα», τον διέκοψε ο γλωσσομαθής αρχιδοβασανιστής, «την είδε Καλομοίρα τώρα, να δεις που σε λίγο θα αρχίσει να τραγουδάει για τα καλά. Λέγε μωρή κακομοίρα, τι ξέρεις για τη καυτερή μαγική μουστάρδα;». «Basteln», είπε πάλι αυτή, και το σαρδόνιο γέλιο του Γιάννη Πρετεντέρη, κατά τη διάρκεια συζητήσεως για την παιδεία στην Ελλάδα, αντήχησε μεσ’ στο κεφάλι της και της προκάλεσε εμετό. Μετά, λιποθύμησε στην αγκαλιά μου.


Σοκαρισμένος σήκωσα το βλέμμα μου απ’ τη νεροκολοκύθα-αστρολάβο και διαπίστωσα πως δεν ήμουν πλέον μόνος μου. «Μην αποστρέφεις το βλέμμα σου, σταμάτα να κάνεις τον Κινέζο», μου είπε ο (άλφα στερητικό)ΓΑΠass, «ειδάλλως θα καταντήσεις σαν τον (κάρτα)Σιμ ΕΤ τον εξωγήινο», ο οποίος στεκόταν παραγκωνισμένος συγγράφοντας μετά μανίας βαρυσήμαντες αναλύσεις για την Τελική Κρίση. «Έχουμε ευθύνες απέναντι στην ιστορία, απέναντι στην ιστορία αυτού του Κινήματος, απέναντι στο λαό, δώσ’ μου το χέρι σου, και θα σου δείξω έναν πιο όμορφο κόσμο», συνέχισε ο (άλφα στερητικό)ΓΑΠass, «όμορφο κόσμο το πρωί;» έκανε χιούμορ ο Σιμ ΕΤ. «Ε, δεν αντέχεσαι πια, με τις άνοστες κρυάδες σου», αγανάκτησε ο (άλφα στερητικό)ΓΑΠass και πάτησε delete και τον διέγραψε. Κι επειδή οι εσωκωματικές τους διαφωνίες δεν ενδιαφέρουν κανέναν, ξανακοίταξα μέσα στην νεροκολοκύθα-αστρολάβο.


Στου μοναστηριού τ’ αρχονταρίκι, πολλές χιλιάδες μέτρα πάνω απ’ τα έγκατα της γης, απ’ το μπουντρούμι όπου κείτονταν λιπόθυμο στην αγκαλιά μου το κορίτσι που περίμενε τον Τομκρούζ για να σωθεί, γυρίζανε διαφημιστικό για την Αμπσολουτ βότκα με χιλιάδες κομπάρσους της ζωής, απ’ αυτούς που πάντα κάνουν τον Κινέζο, ό,τι κι αν συμβεί, να κρατάνε στο ένα χέρι το σφηνάκι βότκας και στ’ αλλο μια καλά ξεφλουδισμένη μπανάνα («τα φλούδια να τα αποξηράνετε και να τα δώσετε στον υπογράφοντα την αθλιότητα τούτη, να τα καπνίσει, μπας και του ‘ρθει έμπνευση και γράψει ποτές του τίποτες της προκοπής»). Κι ήταν μπανάνα τοξική, που κατόπιν σκηνοθετικής εντολής, τη βάζανε στον κώλο -μόλις τον έριξα στα τάρταρα τον ποιοτικό τον πήχη τούτου του πονήματος- και πίνοντας τη βότκα χορεύανε λίμπο και περνούσαν κάτω από τον ποιοτικό πήχη που τη μια του άκρη την κρατούσα εγώ και την άλλη ο Τομκρούζ, και σαν βαρέθηκα να τον κρατώ τον πήχη, του είπα «ρε συ Τομ, δεν το σώζεις το κορίτσι, να τελειώνουμε, έχω να διαβάσω και τις εφημερίδες, και πάλι ο περιπτεράς δεν θα μου έχει κρατήσει την Εποχή», «να το σώσω, βέβαια», πάντα υγρός και πρόθυμος αυτός, «αλλά μετά τι να το κάνω;» και οι χορευτές λίμπο κομπάρσοι πάψανε να κάνουν τους κινέζους και, εν είδει αρχαιοελληνικού χορού, τραγούδησαν όλοι μαζί: «Να το πάρεις το κορίτσι να το πάρεις, μην το παιδεύεις, να το πάρεις το κορίτσι, είναι κρίμα...»


Cut! φώναξε ο σκηνοθέτης. «Λοιπόν, πάμε ξανά, κι αυτήν τη φορά κομμένες οι μαλακίες. Το θέμα μας είναι το Basteln, όχι οι αηδίες του ΠανωΚ, ‘ντάξει;».


6 σχόλια:

Μετεωρίτης είπε...

...μα τι πίνεις τώρα τελευταία;

Υπάρχει συνταγή;! Αν ναι, περιμένω τις δοσολογίες...

Σε βρίσκω σε φοβερή φόρμα, όσο για το βίντεο, θα ψάξω να το κατεβάσω, κάνω συλλογή από βίντεο, δεν μπορείς να φανταστείς τι έχω μαζέψει!

ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ
(ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΚΟΣΤΟΥΜΑΚΙ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΤΣΑΜΠΙ... )

Go_Go είπε...

Μα πόσο κιτς ακόμη μπορεί να αντέξει η ψυχή ενός ανθρώπου; Βλέπω η δική σου καλέ μου αρχίζει να πεταρίζει ήδη προς τα ουράνια...
Δε νομίζω να καταλάβω ποτέ πως μπορούν και βρίσκουν, έστω γραφικά, κάτι νούμερα του είδους της Έφης Θώδη. Μεγάλη θλίψη!

nikolakisdiaselos είπε...

νομίζω ότι ο Πύνσον θα βγει απ' το πέπλο της ανωνυμίας του και φρικαρίσμενος θα ανακρώξει: ποιος είναι αυτός ο πάνωςΚ.που μας τρωει τη δουλειά;

ΠανωςΚ είπε...

Μετέωρίτη μ', δυστυχώς τελευταία πίνω μόνο αγχος, σε τρελές δόσεις. Οσο πιο αγχωμένος είμαι τόσο πιο τρελά πράγματα σκέφτοαμαι. Ετσι εξηγείται. Για το κοστουμάκι, δεν έχω κάποια σχετική φωτό μου. Αλλά έχω μία που φορώ ένα ινδικό μακρύ φόρεμα. Αμα ψήνεσαι, την ανεβάζω...

GoGo, αστο το κιτς και φτιάξε μας κάνα κις λορεν καλύτερα. Κι η Θώδη άλλωστε σήμερα το πρωί σουτζουκάκια έφτιαχνε...

Διάσελε, αστον τον Πίντσον στην ανωνυμία του και μην είσαι βέβηλος μόνο και μόνο και για εξαγνιστείς για την πολύμηνη εξαφάνισή σου απ' αυτό το μπλογκ. Τις πραγματικές ιστορίες, το έιπαμε αυτό, άλλος πρέπει να τις γράψει.

Ανώνυμος είπε...

Ο τύπος έγραψε:

Le Figaro
«Ο ΠανωςΚ είναι ένας γνήσιος έλληνας ευπατρίδης…»

The Sun
«Αποκάλυψη για όργια βασανισμών στα υπόγεια ελληνικών μοναστηριών και για τη χρήση καθαρισμένων τοξικών μπανανών από τον ΠανωΚ»

The New York Times
«Η γραφή του ΠανωΚ μοιάζει με μπορδοροδοκόκκινο ροδοπέταλο που επιπλέει στη σκατούρα του βόθρου με το όνομα «ελληνικό διαδίκτυο». Οι πολύπλευρες κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις της γραφής του μπορεί να μην είναι προφανείς αλλά υπάρχουν»

Καιροί στο Κολονάκι
«Έχουμε διαβάσει και καλύτερα κείμενα. Ενδεχομένως.»

Καιροί των Τσιγγάνων
«ΠανωΚατε μπαλαμέ, εοέ, εοέέέ»

ΠανωςΚ είπε...

Μικρομίνιμα, στην αγία γραφή γίνεται λόγος για τη δευτέρα παρουσία και για τον αντίχριστο. Με χαρά βλέπω ότι, εφόσον τελικά αποφάσισες να συνεχίσεις ό,τι ξεκίνησες, πρόκειται για μια δευέρα παρουσία, ωστόσο φοβάμαι μήπως είσαι ο αντίχριστος, με αυτά που γράφεις...