8 Μαΐ 2009

Καήκαμε από έρωτα παιδιά λέμε...

"Αχ κορίτσι μου, δεν ξέρεις πόσο σε χάρηκα απόψε! Είσαι φοβερή, μπράβο σου, πάντα έτσι!" μου είπε με έναν θαυμασμό η κυρία δίπλα μου (πάνω μου, τριγύρω μου, καθότι και σβουρίτσα...) χτες, στη συναυλία του Τονίνο Καροτόνε, και το 1,57 αίφνης έγινε 1,67 και βάλε.

Εγώ πάλι ένιωθα εξαϋλωμένη από το τρίωρο σχεδόν ταρακούνημα των μορίων μου. Όχι φυσικά ότι η ντίβα της βραδιάς έπαιξε τόσο, ας είναι καλά το σαπόρτ συγκρότημα, οι "Les Skartoi" που τα πήγαν μια χαρά στην προθέρμανση.

Γενικώς, ο Καροτόνε εμένα πολύ μου αρέσει, λατρεύω το σκα (μαζί με τα ποπάκια και τη μπόσα νόβα που λέει και ο συμπαραγωγός μου στα πόδκαστ), αλλά είναι το ίδιο γκροτέσκος σκηνικά (εννοείται!) όσο και τα τραγούδια του και η ιδιαίτερη φωνή του.

Βέβαια, άμα το αναλύσουμε, είναι λίγο από τους τύπους που με πλήρως απενοχοποιημένη συνείδηση για την πληθωρική τους περσόνα σε κοροϊδεύουν στα μούτρα σου. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το ανκόρ; Το ίδιο τραγούδι με το οποίο ξεκίνησε η συναυλία και τέλος. Ή η γκριμάτσα που ακολούθησε;

Μη σχολιάσω τα πολλά "μαλάκας" με τα οποία μας χαιρέτιζε συχνά-πυκνά, αλλά είπαμε, 2-3 λεξούλες στη γλώσσα του εκάστοτε κοινού είναι απαραίτητες για να επιτευχθεί μια σχετική αμεσότητα του καλλιτέχνη με αυτό (μαζί με τα καλημέρα-καλησπέρα-γειά σσσσου...).

Και μη σας φανεί ότι γκρινιάζω, το γλέντησα τρελά όπως θα καταλάβατε και από τη ρήση της κυρίας. Ένα σόου ο Καροτόνε στη σκηνή, άλλο ένα εγώ από κάτω, αν και δεν ήμουν η μόνη φυσικά. Είναι μουσική που ξεσηκώνει, όπως και να το κάνουμε. Ευκαιρία για καλοκαιρινό πόντκαστ, χμμμμ.

Τα πόδια μου το πρωί τα έσερνα προς τη στάση του λεωφορείου. Για τη μέση μου θα σας πω το μεσημέρι που θα σηκωθώ από την υπηρεσιακή καρέκλα για να πάω να ξεραθώ. Αν ήμουν νεότερη πιθανότατα θα είχα πονοκέφαλο από το χανγκόβερ. Τώρα, απλά αποσυντίθεμαι σωματικά, αλλά χαίρω ακόμη πλήρους διαύγειας. Πάλι καλά.






Mα συγγνώμη, είναι φάτσα αυτή;





Και δωράκι από την πολύ ωραία συνεργασία με τους Arpioni.

16 σχόλια:

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

M' αρέσουν οι εκπλήξεις.
(εννοείται οι ευχάριστες)

Αλλά ιντριγκάρομαι... ο Καροτόνε είναι προτίμηση όλης της παρέας;
(αλλιώς το είχα κόψει)


υστερόφατσο:
Δηλαδή ποια φάτσα θα ανταποκρινόταν σ' αυτή τη φωνή και το μουσικό ύφος;

ΠανωςΚ είπε...

Λοιπόν, ήμεθα ενδεκα. Εικάζω πως δύο τον απεχθάνονται, δύο δεν τον γνωρίζουν καν, δύο τον γουστάρουν τρελά, κι οι υπόλοιποι πέντε ούτε κρύο ούτε ζέστη, με διακυμάνσεις όμως ζεστού - κρύου. Και φυσικά δεν κατονομάζω ποιοι -εικάζω ότι- ανήκουν σε κάθε κατηγορία, μόνο και μόνο για να αναρωτιόμαστε όλοι: μήπως είμαι εγώ δάσκαλε;
(είμαι σε μεσσιανιστική φάση τελευταία μάλλον...)

Go_Go είπε...

Κατερίνα μου, βασικά, κανά δυο είμαστε που απαρτίζουμε την πολύχρωμη σέχτα της παρέας (άμα μας δεις διά ζώσης θα μας καταλάβεις με τη μία).

Όσο για τη φάτσα, μα φυσικά και μόνο αυτή θα ταίριαζε, διά τούτο και μίλησα για τη σκηνική του παρουσία που περίμενα πως και πως να απολαύσω. Ειδικά μόλις μου διηγήθηκε ένας ιταλός φίλος την ιστορία της συνάντησής του κάποια βραδιά με τoν Vinicio Capossela, διασκέδασα φοβερά. Είναι καρικατούρα και το υποστηρίζει με κάθε τρόπο.

Δεν ξέρω αν κατάλαβες κάτι άλλο... Δεν ήταν στις προθέσεις μου η παραπλάνηση.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Aλλά εμένα μού αρέσουν οι πλάνες, ως το λαιμό είμαι βουτηγμένη. Μ' αυτή δεν θα τσιμπούσα;

Eπίσης, το έχω ξαναπεί - και αυτό έχει ιδιαίτερη αξία μιας και δεν το συνηθίζω - το μπλογκ σας είναι όαση.

Είναι κι άλλα δύο, αλλά δεν λέω ποια μόνο και μόνο για να αναρωτιούνται: μήπως είναι το δικό μου;
(μαθαίνω;;;)

Go_Go είπε...

Τώρα, κόλλησα. Εχω συνηθίσει τις παρατηρήσεις και τα γιουχαρίσματα, τα καλά λόγια μπλοκάρουν!!

Μαθαίνεις, και είσαι και καλή βλέπω. Ξέρεις τί ίντριγκα θα γεννήσεις στην ελληνική μπλογκόσφαιρα;;;

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Για να μπλογκάρεις στα έγραψα, όχι για να μπλοκάρεις.

Ανώνυμος είπε...

Μήπως το δικό μου, μήπως το δικό μου; :D

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Και "ναι" να απαντήσω, πάλι κάποιοι θα μείνουν να αναρωτιούνται μήπως είναι το δικό τους το ένα που απομένει.

Βλέπεις, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.

(είδες Go-Go; δεν τα "παίρνω" μόνον τα μαθήματα. Τα πάω κι ένα βήμα παραπέρα.)

Go_Go είπε...

"Ένα βήμα για την Κατερίνα, ένα γιγαντιαίο άλμα για τους Έλληνες μπλόγκερς".

Εύγε. Έτσι, για το σασπένς της υπόθεσης. Για τί ζούμε όλοι εξάλλου; Για να "καβαλάμε" τους άλλους.

(το ποστ αρχίζει και γίνεται ροζ, και γω αποσύρομαι)

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ο Καροτόνε είναι μέγας. Το παίζει καραγκιοζιλίκια και το γουστάρει απίστευτα. Τον είχα δει στην Αθήνα, στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, μέσα στο λιοπύρι να κάνει πρόβες και δεν μάσαγε: έκανε και όλες τις βλακειούλες του. Αξιαγάπητος!

dsquared είπε...

Και γαμω τις αστειες φατσες!
Μπραβο σου, εριξες τους χορου σου.
din

Go_Go είπε...

Σκύλε, ο άνθρωπος έχει πέσει στο καζάνι του κεφιού από μικρός. Πραγματικά αξίζει, ειδικά στα λάιβ.

Είναι τόσες λίγες οι αφορμές για χορό πλέον Din που αρπάζουμε κάθε ευκαιρία από τα μαλλιά!

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Μπράβο Go-Go, πολύ όμορφα. Κι εγώ το χάρηκα το ποστ σου και που διάβασα ότι πέρασες καλά. Ούτε εγώ πετάω τη σκούφια μου για τον Τονίνο, αλλά με όσα διαβάζω εδώ πιστεύω πως θα περνούσα εξίσου ωραία σε λάιβ του. Γιατί όπως λες κι εσύ, καλό είναι να αρπάζουμε τις ευκαιρίες για χορό και αληθινό γλέντι!

Καλό Σ/Κ :-)

Ανώνυμος είπε...

γειά σου go-go αεικίνητη persona!θα έθεις να πάμε στους last drive, για μια δόση ultra αμετανόητου primitive high energy rock n roll/surf/garage punk;

Go_Go είπε...

Last Drive και τα μυαλά στο μπλέντερ! Παίζουν και δω στις 30, κανόνισε να τελειώσεις με τα διαβάσματά σου σχολιαρόπαιδο επιτέλους...

ΠανωςΚ είπε...

Καλά, μόνο που σκέφτομαι τη μπόχα και τη δυσωδία σε αυτό το χάη ενερτζη λάιβ, με πιάνει μια βαρεμάάάρα...