27 Δεκ 2010

Κουβέντες...

- Ωστε απ' τη Θεσσαλονίκη ε;
- Μάλιστα...
- Πολύ ωραία η Θεσσαλονίκη, θυμάμαι στα νιάτα μου τι βόλτες είχα κάνει...
- Ξέρετε, τώρα πια δεν είναι όπως παλιά, τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο, υπάρχουν προβλήματα...
- Σοβαρά; Οι ξένοι ε;
- Ορίστε;
- Λέω, έχετε και στη Θεσσαλονίκη πολλούς ξένους.
- Οχι, δεν είναι αυτό το πρόβλημα, άλλωστε η Θεσσαλονίκη ανέκαθεν ήταν πολυπολιτισμική πόλη. Οι μετανάστες αφομοιώνονται σιγά - σιγά.
- Α, γιατί εμείς εδώ έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Πήγα τις προάλλες να βρω εργάτες για το κτήμα και εννιά στους δέκα ήταν Αφγανοί. Δεν θέλουν να δουλεύουνε αυτοί. Ολο καπνίζουνε. Εϊναι και νηστικοί, δεν φτουράνε στη δουλειά. Παλιά έπαιρνα Αλβανούς. Αυτοί, ναι, ήταν δουλευταράδες, αλλά δεν τους εμπιστευόμουνα. Τώρα έχουν γίνει αφεντικά κι αυτοί. Παίρνουν τις εργολαβίες. Κι όσο για την αφομοίωση που λέτε, σιγά την αφομοίωση. Οι πιο έξυπνοι απ' τους Αλβανούς κοιτάξανε και παντρευτήκανε ελληνίδες, κάτι γεροντοκόρες, κακάσχημες που είχανε μείνει στο ράφι, γενικότερα έλληνες της κατώτατης κοινωνικής στάθμης...
- Ωραίος καιρός σήμερα, ε;

20 Δεκ 2010

Σαρκα Λευκη Αιμα Νωπο





Βλέπω απ το πρωί σε όλα τα κανάλια βγαίνει και μιλάει ο τσιρωνης
Ο πρόεδρος τω κρεοπωλών της Βαρβακείου αγοράς
Συνεχώς το ίδιο βιολί ,το ίδιο λυπημένο ύφος και το ίδιο τσιτάτο
…... η απεργία στα μέσα μεταφοράς πλήττει την Βαρβάκειο
- οι απεργοί βέβαια έχουν δίκιο… αλλα
…ο κόσμος δεν ψωνίζει…
εκεί που ήταν να πάρει 5 κιλά κρέας παίρνει 3
τα τρία μου δηλαδή
κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα το ίδιο βιολί
η επάρκεια της αγοράς
οι ελληνοποιησεις των αμνοεριφίων τα οποία μπαίνουν στην Ελλάδα
σλομπονταν και καταλήγουν Λευτέρης…όπως έκαναν με τον σουμποτιτς
και αναρωτιέμαι αν ενδιαφέρουν κανέναν
αυτές οι ειδήσεις
είναι πραγματικά θλιβερό
έκανα μια βόλτα σημερα και συνεχώς βλέπω άστεγους, πρεζόνια ,διαφορους φτωχούς να παρακαλάνε για 1 ευρω και τα κανάλια ασχολούνται
με αμνοερίφια και γαλοπούλες...
βεβαια υπαρχει και ο αγωνας της κερατεας που ουσιαστικα
δεν ακουγεται σε κανενα μεσο ενημερωσης
αν ρωτησω την μανα μου αν εχει ακουσει τιποτα για εκει
,θα μου πει κατι σκορπια για εναν σκουπιδοτοπο
και καποιες αντιδρασεις των κατοικων.
για μεσα καταστολης,πλαστικες σφαιρες,υπερακτιες εταιριες που ειναι μπλεγμενες
τονους δακρυγονων κλπ δεν εχει ακουστει κατι
...έχουν πέσει όλοι πάνω τους αλλά αυτοί κρατάνε
χωρίς πολιτικούς νταβατζήδες
απλά μια μάχη της τοπικής κοινωνίας
δεν βλέπω όμως κανέναν από αυτούς τους τοπικούς ήρωες να παρελαύνουν
από τις εκπομπές του πρετεντερη(σήμερα έχει στην εκπομπη τους συντελεστές του master chef)
αλλά δεν νομίζω να έχουν πρωταγωνιστήσει και σε κάποια εκπομπή του
κοινωνικά ευαίσθητου σταυρού Θεοδωράκη η του τσίμα βρε αδελφέ
βαλτέ λοιπόν τον κ τσιρωνη να μας κάνει μια ανάλυση
του πως επιλέγουμε το αρνί(Το αρνi το διαλέγεις όπως ένα τριαντάφυλλο…
Θα αγόραζες ποτέ ένα μαραμένο λουλούδι; Αυτό να σκέπτεσαι όταν θα γυρίζεις τα τσιγκέλια του κρεοπωλείου για να διαλέξεις το καλύτερο αρνάκι ή κατσικάκι. Η σάρκα του πρέπει να είναι λευκή, το αίμα νωπό, ζεστό, φρέσκο, το μάτι ζωηρό. )
Και αφήστε τους κάτοικους της Κερατέας ήσυχους
Όπως φαίνεται τα καταφέρνουν και μόνοι τους
Δεν έχουν την ανάγκη σας
Μόνο αφήστε τους τις σάρκες να παλέψουν…
γιατι εχω ακουσει οτι πεφτει πολυ ξυλο...

τα μάτια τους παντως είναι ακομα ζωηρα
παρόλο τους τόνους δακρυγόνων που έχουν εισπνεύσει
..το εξαιρετικο stencil via politicalzoostencils.blogspot.com

14 Δεκ 2010

Η μαγειρική της κρίσης

Θυμάστε αυτό;
Όχι;
Καλά διαβάστε το και μετά επιστρέψτε εδώ.
Επιστρέψατε;
Ωραία.
Την επόμενη μέρα, πρωί πρωί, έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και έπεσε το μάτι μου στον ανοικτό Γαστρονόμο που είχε αφήσει η Άφρο πάνω στο έπιπλο της κουζίνας. Και έγραφε αυτό:

"+ 1 συμβουλή: Αναμειγνύοντας μοσχαρίσιο με χοιρινό κιμά, μειώνουμε το κόστος κερδίζοντας σε νοστιμιά."

Πιο κόστος ρε τι είναι αυτά που λένε σκέφτηκα και διάβασα παρακάτω:

"Το πιο φθηνό μέρος είναι οι φτερούγες, που θα τις βρείτε και σε δισκάκια στα σούπερ μάρκετ, και κοστίζουν κατά μέσον όρο γύρω στα 3,5 €. Είναι ό,τι πρέπει για ζωμούς, αλλά γίνονται πολύ νόστιμες και στο φούρνο, αν τις μαρινάρουμε πρώτα σε ένα μείγμα σάλτσας σόγιας, μελιού, ελαιολάδου και χυμού πορτοκαλιού."

Περίεργος γι' αυτό που διαβάζω γυρίζω στο εξώφυλλο. Και διαβάζω το θεϊκό:
"Η κουζίνα της κρίσης. Ταπεινά υλικά, Δημιουργική μαγερική"
Γύρισα στο Editorial. Ολόκληρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
αλλά αν βαριέστε (κάντε ένα κόπο όμως είναι κρίμα να χάσετε το πρελούδιο της κρεμμυδόπιτας) έχω εδώ την πρόταση που θα σας αρέσει:

"Ίσως είναι μια ευκαιρία, λοιπόν, η βαθιά κρίση στην οποία ρίξαμε την πατρίδα..."

Ρίξαμε; Την πατρίδα; Αλλά έτσι είναι. Η πατρίδα είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται όπως χρησιμοποιούνταν η λέξη Αλβανός παλαιότερα. Αν είχε κλέψει ήταν Αλβανός. Αν είχε βρει ένα πορτοφόλι και το επέστρεφε ήταν Βορειοηπειρώτης.
Εδώ μου δημιουργήθησαν δύο απορίες.
Απορία Νο 1
Είμαι άνεργος. Και στο σπίτι με επισκέπτεται ένας φίλος επίσης άνεργος. Καθόμαστε συζητάμε για το πως θα ζήσουμε σε μια χώρ απου δεν έχει δουλειά για εμάς. Μιλάμε για το πως θα βρούμε λεφτά για να ζήσουμε. Και ξαφνικά σηκώνομαι και του λέω:
"Έλα κάτσε να φας μαζί μου. Βρήκα φτερούγες σε δισκάκια στο σούπερ μάρκετ μόλις 3,5 €!Τις έχω στο φούρνο, μαριναρισμένες πρώτα σε ένα μείγμα σάλτσας σόγιας, μελιού, ελαιολάδου και χυμού πορτοκαλιού.ΤΕΛΕΙΑ;;;;Μου έμμεινε και το δισκάκι!!"
Απορία Νο 2
έχουν καταλάβει σε αυτό το μαγαζί, που δε μπορεί ή τους ψεκάζουν ή τα κείμενα τα γράφει όλα ο ίδιος άνθρωπος, ότι για να μπορέσει κάποιος να διαβάσει στο Γαστρονόμο ότι μπορεί να αγοράσει από ΣΜ δισκάκι φτερούγες με 3,5 ευρώ θα πρέπει να δώσει 4 ευρώ για να πάρει την εφημερίδα με το περιοδικό; Δηλαδή έχει 4 ευρώ να πάρει Καθημερινή αλλά δεν έχει να πάρει κρέας άρα θα πάρει φτερούγες; Και γιατί παρακαλώ η Καθημερινή είναι ακριβότερη από ένα δισκάκι φτερούγες;
Εκεί που σκέφτομαι όλα αυτά μέσα στην ησυχία του πρωινού, βλέπω σε πιο μήνα ανήκει το τεύχος. Και εκεί έπαθα κοκομπλόκο:
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010
Μάλιστα Απρίλιος του 2010. Πριν την υπογραφή του Μνημονίου. Δηλαδή τι πρέπει να γράφουν τώρα;
Κείμενα από το τεύχος μπορείτε να βρείτε εδώ

ΥΓ Σήμερα ο μπλογκσπότης μου έσπασε τα νεύρα. Με άφησε να γράψω όλο το κείμενο αλλά αυτός είχε κρατήσει μόνο το πρώτο γράμμα. Μετά κόλλησε. Το κείμενο χάθηκε και μαζί η ψυχραιμία. Ομολογώ ότι το κείμενο που χάθηκε ήταν καλύτερο...

9 Δεκ 2010

Κατσαβίδια και ραπτομηχανές θα μας σώσουν


Το πόσο προφητικός θα έβγαινε ο Πάνως Κ. με αυτό το κείμενο το περίμενα. Το πόσο γρήγορα θα γινόταν προφητικός δε το περίμενα. Μέχρι που είδα αυτό στην Κυριακάτικη έκδοση της Καθημερινής. Το βρήκα και διαδικτυακά και σας το προσφέρω.

(εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια παρένθεση και να πούμε ότι: Το ότι ο Πάνως Κ στο προηγούμενο πόστ λέει για ένα εξαιρετικό κείμενο δικό μου και εγώ μετά ακριβώς τον αποκαλώ προφητικό και τέτοια έγινε τυχαία. Τα λεφτά που δίνουμε ο ένας τον άλλο το ρυθμίζουν αυτό. Συνήθως δεν ευλογούμε τα γένια μας τζάμπα.)

Βασικά ας όψεται ο Γαστρονόμος που θέλει η Άφρο για να κάνει μαγικά φαγητά. Αλλιώς δε μπορώ να τη διαβάσω την εφημερίδα πια. Με εκνευρίζει. Κατάλαβα ότι δεν απευθύνεται σε εμένα και την παράτησα. Αλλά είπαμε, ας όψεται ο Γαστρονόμος. Έπεσε λοιπόν το συγκεκριμένο κείμενο στα χέρια μου. Στο διαδικτυακή έκδοση λείπει η πραγματικά πολύ καλή φωτογραφία με ένα κοριτσάκι λίγο μετά τον πόλεμο του 40 να κοιτά με θαυμασμό τα καινούργια του,κατάμαυρα, παπούτσια. Και μόνο η φώτο σε κάνει να σκεφτείς μίζερα. Γιατί είναι ωραία φωτογραφία. Και θα σου έφερνε στο νου ωραίες σκέψεις αν ήξερες ότι έχουν μείνει πίσω ανεπιστρεπτί αυτές οι εικόνες. Αλλά ουχί.
Ο συντάκτης του κειμένου Ηλίας Μαγκλίνης θέλω να πιστεύω ότι ξεκίνησε να δώσει μια αισιόδοξη άποψη για ότι γίνεται στην καθημερινότητα μας.
Θέλω να πιστεύω.
Γιατί τα έκανε σκατά.
Αυτό που είχε καταδείξει τότε ο ΠάνωςΚ είναι ότι σιγά σιγά θέλουν να περάσουν σε όλους την άποψη ότι εντάξει μωρέ δεν είναι και τόσο άσχημα πια, να θα επιστρέψουμε στις παρέες μας και θα περνάμε καλά. Και άλλες τέτοιες παπαριές. Πάμε να το δουμε βήμα βήμα;
Πάμε.

"Είναι βέβαια νωρίς ακόμα για να εξαγάγει κανείς ασφαλή συμπεράσματα, μια πρώτη όμως αναγνωριστική ματιά γύρω μας, μάς αφήνει υπόνοιες ότι επιχειρήσεις όπως συνοικιακά σουβλατζίδικα, πιτσαρίες κ. ο. κ. δεν κάνουν βέβαια χρυσές δουλειές, αλλά, δεδομένου ότι οικογένειες και παρέες κλείνονται πιο συχνά σπίτι πλέον, οι παραγγελίες σε delivery συνηθίζονται πολύ - τουλάχιστον σε ό, τι αφορά τις επιχειρήσεις εκείνες που έχουν κερδίσει έναν κάποιο σεβασμό του κοινού"

Δε μπορούμε να εξαγάγουμε συμπεράσματα, πρώτη αναγνωριστική ματιά, υπόνοιες, συνοικιακά σουβλατζίδικα όχι βέβαια χρυσές δουλειές αλλά επειδή κλείνονται σπίτι οι παραγγελίες συνηθίζονται αλλά όχι και σε όλες αλλά σε αυτές που έχουν κερδίσει κάποιο σεβασμό. Και έρχομαι εγώ και λέω:
ΟΡΙΣΤΕ;;;;;;;;;
Είναι νωρίς αλλά ρίξτε μια προσεκτική ματιά στα σουβλατζίδικα που συνήθως έχουν παραγγελίες αλλά όχι όλα αλλά αυτά που έχουν ΚΑΠΟΙΟ σεβασμό; Τι λέει ρε;
Πάμε παρακάτω;
Πάμε.

"Κάπως ανάλογα, επειδή οι βραδινές επισκέψεις σε φιλικά σπίτια έχουν αυξηθεί (σε αυτό έχει παίξει σημαντικό ρόλο, εκτός από την κρίση, και η απαγόρευση του καπνίσματος σε μπαρ και εστιατόρια), για να μην «πάμε με άδεια χέρια», μια στάση σε κάβα και κυρίως σε κάποιο ζαχαροπλαστείο επιβάλλεται".

Τι πάει να πει κάπως ανάλογα ρε φίλε; Δηλαδή έχουμε κλειστεί μέσα αλλά να, κάνουν δουλειές τα σουβλατζίδικα και οι κάβες. Μάλιστα. Δηλαδή λεφτά να βγούμε δεν έχουμε αλλά μια τσίπα την έχουμε και για να μη πάμε με άδεια χέρια αγοράζουμε μια πάστα ή ένα ουισκάκι;
Πιο κάτω πάμε.

"Πολλοί υπέθεσαν ότι ορισμένα επαγγέλματα ξεχασμένα από τον χρόνο (μεταποιήσεις ενδυμάτων, μοδίστρες, τσαγκάρηδες κ. ά.) θα ωφεληθούν από την κρίση: όπως το κοριτσάκι του 1945 στη φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου, για το οποίο τα καινούργια παπούτσια ήταν κάτι μοναδικό, για τον σημερινό Ελληνα της δεκαετίας του 2010 ίσως παύσει σιγά σιγά να είναι τόσο αυτονόητο το «χαλάει κάτι - αγοράζω ένα καινούργιο», που κυριάρχησε στην εποχή της επίπλαστης ευμάρειας. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πια οι φθηνοί τσαγκάρηδες και οι μοδίστρες του '50 και του '60. Το να ράψεις ένα ρούχο ή να επιδιορθώσεις ένα παπούτσι συνεχίζει να μην είναι μία και τόσο συμφέρουσα επιλογή, ειδικά όταν έχεις αλυσίδες καταστημάτων μαζικής και φθηνής ένδυσης. Ίσως χρειάζεται πολύς χρόνος για να περάσει στον μέσο Ελληνα και τη μέση Ελληνίδα η νοοτροπία της μη αντικατάστασης ενός προϊόντος, αλλά η επιδιόρθωση του".

Ζητώ συγνώμη αλλά δε καταλαβαίνω.
1ον) Δηλαδή το κοριτσάκι του 1945 είναι σε καλύτερη μοίρα από εμένα σήμερα;
2ον) Θα περάσει χρόνος μέχρι να επιστρέψω στο τσαγκάρη;Γιατί να πρέπει να επιστρέψω στο τσαγκάρη;
3ον) Από πότε το να μπορείς να αγοράσεις καινούργια παπούτσια είναι επίπλαστη ευμάρεια;

Πιο κάτω το κείμενο κάνει την φανταστική επισήμανση ότι "τους πρώτους μήνες του 2010, όταν φούντωσαν οι συζητήσεις περί κρίσης και ένα πρώτο κύμα πανικού και κατάθλιψης σάρωσε πολλά σπίτια, ακούστηκε ευρέως ότι οι ψυχίατροι - ψυχαναλυτές, οι ψυχολόγοι κ.λπ. αύξησαν τα έσοδά τους".
Ακούστηκε ευρέως;;;

Να συλληφθεί λοιπόν αυτός ο Εβραίος.

Πλάκα κάνει κάποιος δεν γίνεται. Είναι ρε παιδιά ανάλυση αυτή; Είναι νωρίς αλλά δείτε να, οι σουβλατζήδες αλλά ε, όχι και όλοι οι κάβες επειδή οι άλλοι ντρέπονται και ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΕΥΡΕΩΣ ότι ανέβηκε ο τζίρος των...ψυχολόγων λόγω κρίσης. Αλλά να ράψεις ένα ρούχο δε μπορείς να ξες. Αν αυτό σε στεναχωρεί τρέχα στο ψυχολόγο.
Παραδέχεται ωστόσο ότι για τους ψυχολόγους..."Υπάρχει μια υπερβολή εδώ· εξάλλου, όσοι κατέφυγαν σε ψυχαναλυτικά ντιβάνια και ηρεμιστικά με συνταγή ήταν απλώς μια σπασμωδική κίνηση που δεν είχε συνέχεια. Η ψυχανάλυση έχει διάρκεια και, φυσικά, κοστίζει πολύ".

Ε έτσι εξηγείται ρε!Δεν είχε διάρκεια ρε. Κοστίζει γι' αυτό. Ούτε γι' αυτό λοιπόν θα έχεις λεφτά. Και πάμε στο συμπέρασμα:

"Μπορεί λοιπόν ζαχαροπλάστες, ντελιβεράδες ή ψυχολόγοι να είδαν μια κάπως πιο θετική πλευρά της κατάστασης, μένει όμως να δούμε τι βάθος και πόση διάρκεια θα έχει αυτό, ειδικά μέσα στο κρίσιμο 2011. Σε μια δύσκολη περίοδο σαν τη σημερινή, αναπόφευκτα επιχειρηματίες και καταναλωτές θα στραφούν σε εναλλακτικές λύσεις. Για παράδειγμα, ορισμένες επιχειρήσεις που λειτουργούν αποκλειστικά διαδικτυακά, με δεδομένο ότι έχουν λιγότερα λειτουργικά έξοδα, ενοίκια κ. λπ., έχουν σημαντικό πλεονέκτημα απέναντι σε καταστήματα με «φυσική παρουσία» αλλά κατεβασμένα τα στόρια και το «ενοικιάζεται» κολλημένο πάνω τους".

Τελικά όλοι αυτοί είδαν μια ΚΑΠΩΣ ΠΙΟ ΘΕΤΙΚΗ (κάπως...πιο θετική παναγία μου...) αλλά μένει να δουμε τι θα γίνει στο 11. Γι αυτούς; Μόνο; Αλλά δεν είναι όλοι να ξέρετε. Είναι κάποιοι. Οι ψυχολόγοι τελικά δε ξέρω αν πήραν τα πάνω τους. Γιατί είπαμε σπασμωδική κίνηση. Και πάμε για την αποθέωση:

"Οι εξαιρετικά φθηνές λύσεις σε μια ευρεία κλίμακα με είδη σπιτιού -τα οποία προωθούνται και με ένα πνεύμα do-it-yourself- προσδίδουν επίσης ένα καλό αβαντάζ. Για την ακρίβεια, το do-it-yourself πνεύμα δείχνει να αναβιώνει και να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Ανδρες αγοράζουν εργαλεία και δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους ως μάστορες και γυναίκες επιστρέφουν δειλά δειλά σε ραπτομηχανές. Αν μη τι άλλο, ξεδίνεις, ο χρόνος κυλάει, ενώ αισθάνεσαι και πιο δημιουργικός σε μια εποχή που σε θέλει παγωμένο από τον φόβο και την αγωνία. Και αυτό δεν είναι λίγο."

Α!Έτσι ε;ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ!Ξεδίνεις λέει. Με τα εργαλεία. Και με τη ραπτομηχανή. Και αισθάνεσαι πιο δημιουργικός στην εποχή του φόβου και της αγωνίας.
Θεε μου.
Κλαίω.
(Στη φώτο ευτυχισμένος άνδρας με τα εργαλεία παραμάσχαλα ξεπαγωμένος πλέον από το φόβο και την αγωνία. Δείτε το χαμόγελο του, το πάθος του. Αχ!Τι κι αν είναι φτωχός!Έχει τα εργαλεία του και ξεδίνει. Και αυτό δεν είναι λίγο)

Αν θέλεις να είσαι δημιουργικός τη σήμερον πιάσε μια ραπτομηχανή. Εκτός κι αν είσαι σουβλατζής ή κάβα ή ζαχαροπλάστης. Εκεί, όχι όλοι, αλλά κάποιοι και δηλαδή δεν έχει καταγραφεί εμπεριστατωμένα αλλά έτσι φαίνεται ότι θα έχεις μια κάποια άνοδο. Άρα έχεις δουλειά. Και είσαι δημιουργικός. Αλλά αν είσαι ψυχολόγος δε ξέρω τι γίνεται. Είχες μια άνοδο αλλά πρόσκαιρη. Αλλά θα σε βάλω τελικά πιο κάτω στο κείμενο στην άνοδο. Ακούστηκε ευρέως άλλωστε...

8 Δεκ 2010

Στο twitter γεννιούνται συνειδήσεις;
Twitter is the new road?

Για το τουίτερ έχει γράψει εξαιρετικά σε αυτό το ιστολόγιο ο αδερφός Σκορδοπούτσογλου.
Πρωτοχρησιμοποίησα το τουίτερ με αφορμή τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008.
Αποδείχθηκε μια απ' τις πιο αξιόπιστες και άμεσες πηγές ενημέρωσης.
Αργότερα, έγινε μια καθημερινή συνήθεια στα όρια του εθισμού.
Εχει πολλές πτυχές το τουίτερ, που δεν είναι της παρούσης.
Αλλο έχω στο μυαλό μου κανά δυο μέρες τώρα.
Είπαμε, το τουίτερ μεταξύ άλλων είναι μια άμεση, πρωτογενής, εν δυνάμει αδιαμεσολάβητη πηγή ενημέρωσης.
Ομως τι προϋποθέτει η ενημέρωση; Την παρουσία αυτού που ενημερώνει στα γεγονότα (πρόσφατο παράδειγμα οι πορείες της 6.12).
Ξαφνικά λοιπόν διαπιστώνω το εξής: ότι ασυναίσθητα κάποιοι συν-τιτιβιστές κάνουν αναμετάδοση των γεγονότων όχι ζώντας τα γεγονότα αλλά παρατηρώντας τα ως θεατές, αρα μετατρέποντας τα γεγονότα σε θέαμα, μέσω live streaming ή κάποιας κάμερας που 'χει βάλει ο Τριανταφυλλόπουλος, ή ακόμη χειρότερα αναμεταδίδοντας τα γεγονότα μέσα απ' τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου συν-τιτιβίστρια η οποία αναμετάδιδε λες και βρισκόταν σε πορεία της περασμένης άνοιξης στην Αθήνα, ευρισκόμενη στην πραγματικότητα στο πισί του σπιτιού της στη Θεσσαλονίκη, παρακολουθώντας τα γεγονότα, βγάζοντας και πολιτικά συμπεράσματα, μέσα απ' την κάμερα του Μάκη του Ταρζάν.
Ακολούθως, μετά τα γεγονότα, μαζευόμαστε όλοι στο τουίτερ και συζητάμε για όσα έγιναν. Απίστευτη οργή εκδηλώνουμε εκεί πέρα, πχ για την αστυνομικη αυθαιρεσία, τόση που δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι αν την εκδηλώναμε στο δρόμο μπορεί να ρίχναμε και την κυβέρνηση.
Εννοείται πως ο καθείς κάνει ό,τι θέλει, ο καθείς εκφράζεται όπως θέλει όπου θέλει και στην τελική ποιος είμαι εγώ που θα τολμήσω να επιβάλλω κάποιον συμπεριφορικό κώδικα, κάποιους κανόνες χρήσης του τουίτερ, από τη στιγμή που ειμαι απ' τους πρώτους που θα σπάσουν αυτούς τους κανόνες; Εννοείται επίσης πως αδικώ κάποιους συν-τιτιβιστές μου. Αλλά βαρέθηκα να διαβάζω την οργή. Θέλω να δω την οργή μετουσιωμένη σε πράξεις.

ΥΓ. Τελευταίο: έτσι όπως πάμε, σε λίγο καιρό οι γύρω-γύρω φωτογραφίζοντες - απαθανατίζοντες τις πορείες θα είναι περισσότεροι απ' τους πορευομένους - διαμαρτυρόμενους. Φτάνει ρε παιδιά, δεν είμαστε όλοι φωτογράφοι. Μεγάλο όπλο η κάμερα και η φωτογραφική μηχανή. Εχει αποδειχθεί πολύ χρήσιμη. Δεν εχω πρόβλημα να τραβάμε όλοι όλους φωτογραφίες. Απλώς ενίοτε έχω την εντύπωση πως κάποιοι δεν συμμετέχουν στην πορεία, απλώς ασκούν το χόμπι τους. Και μη μυγιάζεσαι χωρίς λόγο, δεν έχεις εσύ τη μύγα, άλλοι την έχουν.