Δεν ξέρω αν οι "Αγανακτισμένοι" είναι κίνημα ανατροπής, αν είναι κάτι καινούργιο. Συμμετέχω, ελπίζω και ανησυχώ. Ταυτόχρονα. Γιατί στο όνομα των νέων δράσεων φοβάμαι ότι κατασυκοφαντούνται παλιοί (πότε άραγε πάλιωσαν;) τρόποι δράσης, όπως ο συνδικαλισμός. Μην ξεχνάμε, στις κατακτήσεις του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος επιτίθεται τώρα το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο συνδικαλιστικό κίνημα έχει διαβρωθεί και διαφθαρεί από συνδικαλιστοπατέρες που πρόσκεινται σε συγκεκριμένα κόμματα. Οι εν λόγω συνδικαλισταράδες αναδεικνύονταν (δηλ. ψηφίζονταν) απ' τους ίδιους λίγο πολύ που αναδεικνύουν στην εξουσία εναλλασσόμενα τα δύο μεγάλα κόμματα στα οποία οι συνδικαλισταράδες πρόσκεινται. Πατώντας σε αυτό το φαινόμενο, τα ΜΜΕ έχουν κατασυκοφαντήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, τα ίδια ΜΜΕ που προσπαθούν να μας πείσουν πόσο καλό είναι το μνημόνιο. Τα ίδια ΜΜΕ προβάλλουν τις μαζικές συγκεντρώσεις των ελλήνων αγανακτισμένων. Τα ίδια ΜΜΕ δεν πρόβαλλαν ποτέ τις μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις. Μαζικές συγκεντρώσεις και αγώνες και διαμαρτυρίες γίνονταν πάντα, μη νομίζουν κάποιοι ότι με τους "Αγανακτισμένους" ανακαλύπτουν την Αμερική.
Ελπίδα ναι. Ελπίζω μόνο η ελπίδα μου να μην είναι ψευδαίσθηση που γεννήθηκε απ' τη σφοδρή μου επιθυμία να γίνει κάτι.
1 σχόλιο:
σωστός ο παίκτης!
Δημοσίευση σχολίου