Δεν έχω καταλήξει ακόμη αν είναι ανήθικο ή ηθικό να ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ κάτι που δεν είναι δικό σου και το οποίο δεν θα μπορείς να ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ το ίδιο καλά με τον ιδιοκτήτη του -τουλάχιστον και ευτυχώς δεν κάνεις τίποτε για να ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ δεν μπορείς να αποκτήσεις, όμως από την άλλη μήπως θα λειτουργούσες διαφορετικά αν ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ απόκτηση του ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ;- αλλά αυτό που σίγουρα είναι τελικά ανήθικο είναι η ιδιοκτησιακή φραστική προσέγγιση των ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ όχι απ’ αυτόν που κατά την προσέγγιση αυτή είναι ο ιδιοκτήτης αλλά από το άλλον που ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ κάτι το οποίο εντέλει ο ίδιος το προσδιορίζει ως μη δικό του.
Υπάρχει άραγε κάποια υπηρεσία, κάποια μκο, κάποια φιλανθρωπική οργάνωση, κάποιος τέλος πάντων, που να ασχολείται και να καταγγέλλει τα φαινόμενα αυτολογοκρισίας και αν ναι, από πού κι ως πού και με ποιο δικαίωμα επεμβαίνει στα προσωπικά δεδομένα του αυτολογοκριτή, ο οποίος, μετά κόπων και βασάνων και ύστερα από κάμποσες άυπνες νύχτες κατάφερε να καταπνίξει αυτό που ήθελε να βγει από μέσα του, από τα σώψυχά του, αυτό το κάτι που κατάφερε να κατευνάσει και να μην το ξεστομίσει, να μη το δημοσιοποιήσει, είναι σωστό να έρχεται η ΜΚΟ «Αυτολογοκρισία στοπ – όλα στο φως» και να το δημοσιοποιεί - δεν αποτελεί παραβίαση προσωπικών δεδομένων αυτό;
Όχι εφόσον η ΜΚΟ "Αυτολογοκρισία στοπ – όλα στο φως" είναι μια αμφιβόλου γούστου και αισθητικής έμπνευση του ίδιου εγκεφάλου που προσπαθεί να ξεγελάσει τον αυτολογοκριτή μπας και καταφέρει να εκφραστεί ελεύθερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου