Ξέρω έναν τύπο που ονειρευόταν στα λατινικά (όχι αυτός του κειμένου πάντως)

Χτες δεν ήμουν καλά. Από νωρίς βυθίστηκα σε λήθαργο, σε μια κατάσταση μεταξύ υπνου και ξύπνιου. Θυμάμαι που σκέφτηκα κάτι τρομερό, καταπληκτικό, ανεπανάληπτο. Βαριέμαι να το γράψω, σκέφτηκα. Θα το ξεχάσω, αντισκέφτηκα. Δεν θα το ξεχάσω, ξανασκέφτηκα. Βρε θα το ξεχάάάάάσω, αντιξανασκέφτηκα. Οχι-όχι, θα το θυμάμαι, ξαναμανασκέφτηκα και επανέλαβα μέσα μου σαν ξόρκι την τρομερή, καταπληκτική ανεπανάληπτή μου ιδέα. Μήπως να το γράψω στο κινητό μου; αντιξαναμανασκέφτηκα. Ξύπνησα ώρες μετά, με το κινητό στο χέρι, έχοντας στείλει τουλάχιστον 12 ανάρμοστα ή εξομολογητικά μηνύματα σε διάφορους ατυχείς αποδέκτες. Από την τρομερή, καταπληκτική μου ιδέα δεν υπήρχε ίχνος πουθενά.
Μόνον αυτό:

Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένας άνθρωπος, πολύ εγωκεντρικός, ο πιο εγωκεντρικός απ' όλους, αυτάρεσκος και νάρκισσος και εγωπαθής, κι ό,τι έγραφε αφορούσε μόνον τον ίδιον, κανέναν άλλον. Κι αν στην αρχή αυτά που έγραφε, άρεζαν σε κάποιους, σιγά-σιγά, έπαινο στον έπανο, μπράβο στο μπράβο, η εγωπάθειά του μεγάλωσε και κούρασε τον κόσμο. Στην κριτική που δέχηκε, για τον εγωκεντρισμό του, αποφάσισε ν' απαντήσει με κείμενο-καταπέλτη, μια ιδέα τρομερή, καταπληκτική και ανεπανάληπτη, που του ήρθε, όπως όλες οι ιδέες του, λίγο πριν κοιμηθεί, κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, σε αυτήν την περίεργη ληθαργική σχεδόν κατάσταση που μόνον οι χοντροί άνθρωποι με βαρύ στομάχι ξέρουν να πέφτουν. Το κείμενο ήταν η διεξοδική ιστορία μιας τρίχας από τα μούσια του (εντάξει, όχι από τα μούσια του, καταλάβατε από πού), κι αυτό αποτελούσε για αυτόν την τρανή απόδειξη ότι δεν ήταν εγωκεντρικός, αυτάρεσκος, νάρκισσος, εγωπαθής, και στην ερώτηση που του έγινε “μα όταν γράφεις μια ολόκληρη ιστορία για μια τρίχα από τα μούσια σου πώς μπορείς να διατείνεσαι πως δεν είσαι εγωκεντρικός, αυτάρεσκος, νάρκισσος, εγωπαθής;”, απάντησε “μα είναι φανερό πως, όταν ασχολούμαι με τρίχες, είναι σαν να ασχολούμαι με όλον τον κόσμο”.
Κι όταν κάποιος του επισήμανε ότι αυτό που έγραψε, αλλα κι αυτό που λέει, δεν βγάζει και πολύ νόημα, απάντησε: "Το ξέρω, αλλά στον ύπνο μου μού φάνηκε πολύ πετυχημένο".