31 Αυγ 2014

Ευχαριστίες

Το 'χε συνήθειο από παλιά, να διαβάζει τα credits των δίσκων που αγόραζε, είτε βινύλια είτε σιντί, τη λίστα των ονομάτων ανθρώπων που ο καλλιτέχνης ευχαριστούσε, γιατί τον βοήθησαν στη δημιουργία του δίσκου, γιατί αποτέλεσαν έμπνευση, ακόμη και γιατί το να ευχαριστείς κάποιον ανώνυμο όταν πια εσύ έχεις γίνει επώνυμος είναι μια μορφή εκδίκησης, κάτι σαν χαιρεκακία, δες με μαλάκα τα κατάφερα κι εσύ ακόμη εκεί στον πάτο, βέβαια για κάποιους είναι όνειρο ζωής να μπουν σε μια τέτοια λίστα, γεννημένοι δευτεραγωνιστές, γεννημένοι υπάλληλοι, καρατερίστες της ζωής -όχι, αυτό δεν σημαίνει, όπως νόμιζε παλιά, ότι ξέρουν καράτε- το 'χουν όνειρο λοιπόν να μπουνε σε μια τέτοια λίστα, οι αφανείς οι ήρωες, αυτοί που διακριτικά σκουπίζουν ένα δάκρυ χαράς όταν τους αναγνωρίζεται η στήριξη, κάπως έτσι το 'χε όνειρο κι αυτός, που διάβαζε μανιωδώς ευχαριστίες στους δίσκους, να μπει μια φορά κι αυτός σε μια τέτοια λίστα, κι όσο περνούσε ο καιρός και δεν τα κατάφερνε τού φαινότανε ότι αυτό του το συνήθειο, να διαβάζει λίστες με ευχαριστίες σε δίσκους, δεν διέφερε από το συνήθειο που έχουν άλλοι, να διαβάζουν τα κοινωνικά, γάμους, βαφτίσια, μνημόσυνα, κηδείες στις εφημερίδες, ή στων δρόμων τις γωνίες τα κηδειόχαρτα, κάποιοι μάλιστα σύμφωνα με φήμες τα κάνουν συλλογή και τ' ανταλλάσσαν μεταξύ τους, έχω κηδεία Παπαδόπουλου διπλή, σου δίνω τη μία για κηδεία Κωνσταντινίδη ή για πέντε διαδοχικά ετήσια μνημόσυνα Χατζηφανφάρα, ή άλλους που όταν χέζουν διαβάζουν τα κουτιά από τα απορρυπαντικά, ή τους παπάδες που ακατάληπτα σε κάποιο μυστήριο -δεν θυμάται πια σε ποιο, έχει καιρό να μπει σε εκκλησία- μνημονεύουν ονόματα νεκρών που τα έχουν γράψει γυναίκες συνήθως μαυροντυμένες σε ένα χαρτάκι μαζί με ένα ψωμάκι, λειτουργιά, που το παίρνουν από το φούρνο και το πάνε πρωί-πρωί στην εκκλησιά, την ώρα που αυτός κοιμάται, γιατί ξενύχτησε χτες βράδυ παλι, είχε πέσει με μούτρα και διάβαζε λίστες ονομάτων με ευχαριστίες σε δίσκους. Μα το δικό το πουθενά. Μήπως πρέπει ν' αρχίσει να ψάχνει πια αλλού; Στα ακατάληπτα λόγια των παπάδων, στα κηδειόχαρτα στων δρόμων τις γωνίες, στα κουτιά από τα απορρυπταντικά και στις στήλες με τα κοινωνικά των εφημερίδων;

ΥΓ. Λίίίίγο πιο μακάβριο απ' ό,τι θα ήθελα, αλλά δεν βαριέσαι. Μια χαζοϊστορία ακόμη, μέχρι την επόμενη.


Δεν υπάρχουν σχόλια: