11 Σεπ 2014

Νύχτα

Κοιμήθηκε απότομα μ' ένα ουρλιαχτό, έντρομος από την πραγματική ζωή που μάταια προσπάθησε να ξεχάσει στο όνειρό του για κάποιο ταχυδρομείο εξόριστων, εξοστρακισμένων και λεπρών σε εξωτικό θέρετρο στα ράφια του οποίου παρέμενε αζήτητη η επανάσταση, δίχως παραλήπτη και με άγνωστο αποστολέα.
Τις περισσότερες φορές περιαυτολογούσε μονολογώντας στο τρίτο ενικό πρόσωπο, άλλες φορές άνοιγε τρύπες στο χώμα και ούρλιαζε ακατάληπτα και μόλις πριν από λίγο έκατσε σε ένα φαστφουντάδικο, τα ηχεία του οποίου είχαν θυμηθεί και παίζανε το Alive and Kicking των Simple Minds, κοροϊδεύοντας θαρρείς τον κοιμισμένο σε μια γωνία γέρο, απ' αυτούς τους πρώην σκληροτράχηλους, νυν ζαρωμένους, με την τραγιάσκα και τη μάλλινη φανέλα χειμώνα-καλοκαίρι.
Δίπλα στον κοιμισμένο γέρο τρώγοντας παγωτό ξυλάκι κάθισε και του 'λεγε για τα σόσιαλ μίντια και για την αποξένωση και για την απογοήτευση που προκαλούν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλον που θέλουν να σώσουν τον κόσμο αλλά δεν νοιάζονται για κανέναν πέραν της πάρτης τους και δεν κοιτούνε ούτε τον διπλανό τους κι αν τυχόν τον δούνε τον θέλουν μόνο για ακροατή, για χειροκροτητή, για δέκτη.
Τέλειωσε το παγωτό ξυλάκι, το 'γλειψε καλά-καλά, καληνύχτισε και πήγε σπίτι του μπας και ξυπνήσει.
Τον γέρο το πρωί τον πήρε η νεκροφόρα και περιέργως δεν τον ξαναείδε κανείς. 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: