28 Ιουν 2017

Καλοκαιρινό

Είμαι ένα χάμστερ γυμναστηρίου
τι κι αν έχασα κιλά
παραμένω χοντρός και με βυζιά
Ποτέ δεν θα γίνω μεταγραφή αεροδρομίου

συνέχεια με την ποίηση της καθημερινότητας

Είδα στον δρόμο τον κύριο καθηγητή
γνωστό μεταξύ άλλων κι από την τιβί
έτρωγε σπανακοτυρόπιτα πολύ λαχταριστή
φορούσε άσπρο παντελόνι, ροζ πουκαμίσα
έκανε πως δεν με είδε, εποίησε τη νήσσα
ομολογώ παραξηγήθηκα, με έπιασε μια λύσσα

27 Ιουν 2017

θα το έβαζα στο φέησμπουκ αλλά ντράπηκα

Χθες το πρωί στου λογιστή
μπήκε βιαστικός ένας νεαρός
φορώντας σαγιονάρα
κι ένιωσα πως είμαι τυχερός
που χάρη στα νύχια των ποδιών μου
γαμψά και μακριά
δεν θα μπω ποτέ και πουθενά
φορώντας σαγιονάρα βιαστικός
αλλά ούτε πια και νεαρός.

1 Ιουν 2017

Ζωγράφω πάλι γιατί βαριέμαι

To σκηνικό είναι ταραντινικό, παλπφιξιονικό, αν και πρόκειται περί αναχρονισμού, καθώς η ιστορία γράφτηκε πολλά χρόνια πριν τον Ταραντίνο: δυο εκτελεστές μπαίνουν σε ένα απ' αυτά τα μαγαζιά που στις ΗΠΑ τα λένε diner, εμείς ας το πούμε καφέ-μπαρ, παραγγέλνουν να φάνε κατιτίς, αυτό που ζητάνε δεν υπάρχει, βολεύονται όπως-όπως με χοιρινό κι αυγά, γίνεται μια ψιλομανούρα στην κουζίνα με τον μάγειρα και τον σερβιτόρο, πού είναι ο Σουηδός; πού είναι ρε αρχίδια; ζητούνε να μάθουν οι εκτελεστές, γιατί αυτόν ψάχνουν, έναν μποξέρ, που τον φωνάζουν Σουηδό, τελικά φεύγουν, τρέχει ο Νικ να προειδοποιήσει τον Σουηδό ότι τον ψάχνουν και κινδυνεύει, αυτός ατάραχος στον κρεβάτι λέει, γάμησέ το, φίλε, δεν έχει σημασία.
Ή τελικά μπορεί το σκηνικό να μην είναι ταραντινικό, παλπφιξιονικό, αλλά να είναι κάπως περισσότερο υπαρξιακό: ενας τύπος κάθεται σε ένα μπαρ στις ΗΠΑ, γέρος, κουφός. Πριν λίγες μέρες αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Είναι η ώρα του κλεισίματος. Ζητά ένα ποτό ακόμη. Ο νεαρός σερβιτόρος του βάζει ένα ξέχειλο, παραπονιέται όμως στον γέρο συνάδερφό του, άντε πότε θα ξεκουμπιστεί ο γεροκουφός, έχω και σπίτι και γυναίκα να με περιμένει, ο γεροσύναδερφος, που νιώθει πιο κοντά στον γεροκουφό πελάτη, τού λέει, κοίτα να δεις, νέο,  υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, μονάχοι, σαν τον γεροκουφό, που έχουν ανάγκη από ένα καθαρό, φωτεινό μέρος να αράζουν μόνοι τους τη νύχτα. Ο γεροκουφός θέλει κι άλλο ποτό. Ο νεαρός ανυπόμονος να πάει σπίτι του τον διώχνει, κλείσαμε κύριε, του λέει. Ο γερόκουφος φεύγει. Ο νεαρός ανυπόμονος φεύγει. Μένει ο γεροσερβιτόρος μόνος με την αϋπνία του.

Ένα απ' αυτά τα σκηνικά, αποτυπωμένα σε δύο διαφορετικά διηγήματα του Χέμινγουεη, ίσως να αποτέλεσαν την έμπνευση (αλλά μπορεί και όχι, άσε που κάποιοι διαπιστώνουν επιρροές και από το καφέ τη νύχτα του Βαν Γκογκ) για τον πίνακα του Χόπερ με τίτλο Nighthawks, όπου ο καλλιτέχνης αποτύπωσε στον καμβά την αστική μοναξιά.


 
Ο τίτλος του πίνακα θυμίζει φυσικά τον Θωμά που Περιμένει και το εξώφυλλο του δίσκου του Nighthawks at diner.




Τον οποίο πίνακα πρόσπάθησε να αναπαραστήσει οΒέντερς σε μια σκηνή στο τέλος της βίας.

Κι οι
OMD
σε αυτό το βίντεο στο οποίο συνολικά γίνοντα αναφορές σε επτά έργα του Χόπερ.



Για τον οποίο Χόπερ, έχει γράψει ένα τραγούδι στον πολύ ωραίο τελευταίο του δίσκο ο Πολ Γουέλερ.